Dankbaar met de taxi naar Parijs!

Dankbaar met de taxi naar Parijs!

Waar ben ik dankbaar voor? Pffff…… waar moet ik beginnen? In mijn vorige blogs heb ik uitgebreid stil gestaan bij dankbaarheid en in hoeverre dankbaar zijn positief kan bijdragen aan ieders mentale-, fysieke en geestelijke gezondheid. Klachten bij stress, burn-out, relatieproblemen, rouwverwerking of wat dan ook verminderen. Wetenschappelijk bewezen en tevens zelf ervaren in mijn eigen praktijk en leven.

Het leven is een reis! Onderweg, tijdens de reis van mijn ouders, ben ik ingestapt. Of misschien kun je beter zeggen uitgestapt uit de donkere en krappe wereld van mijn moeders buik. Een voor mij onbekende toekomst tegemoet. 

Zoals bijna iedereen ben ik de eerste jaren van mijn leven voornamelijk afhankelijk geweest van mijn ouders. Een hele bepalende periode waarin ik veel liefde heb mogen ontvangen maar tegelijkertijd ook een zeer beschermende opvoeding heb gehad. Een zodanig beperkende opvoeding soms die ook opviel in de buitenwereld. Ik werd daardoor gepest op school en door kinderen op straat wat weer resulteerde in onzekerheid en introverter gedrag bij mij wat vervolgens weer voeding was voor de pestkoppen. Pijnlijke momenten van wanhoop, eenzaamheid en onmacht, momenten waarop ik door de grond wilde zakken kon ik niet vermijden. Wat ik wel kon doen is beïnvloeden hoe ik ermee moest omgaan! En dat heb ik gedaan door mijzelf te blijven, mijn eigen weg in toenemende mate te kiezen. En dat was zeker niet altijd dezelfde weg die mijn ouders wilden afleggen, maar er gaan meer wegen naar Parijs, de stad van de liefde! Want alles wat mijn ouders en ik deden was uit liefde, liefde voor mij als hun zoon en liefde van mijzelf voor mijzelf! Of was het toch niet uit liefde maar uit angst?

Over de twee basisemoties angst en liefde in een ander blog later meer. Vandaag wil ik in dit laatste blog over dankbaarheid stil staan bij wat dankbaarheid voor mij betekent.

Na mijn jeugdjaren ben ik tijdens mijn verdere reis veel in-, uit- en overgestapt. Tot op de dag van vandaag heb ik vele interessante werkzaamheden mogen uitvoeren waarin ik mijzelf en anderen steeds weer kon uitdagen en door ontwikkelen. Met een grote diversiteit van mensen mogen samenwerken, daar in het collectieve zit onze kracht. En heb ik relaties mogen hebben tot de dag van vandaag waarin ik mijn liefde heb mogen geven en liefde heb mogen ontvangen. De grootste liefde is echter mijn zoon, die nu ook zijn eigen reis aan het afleggen is. Vele ervaringen opgedaan die van mij een rijker mens hebben gemaakt, een mens met meer inzicht in wie ik ben. Soms best confronterend maar zeker leerzaam om daar, vaak in een later stadium, achter te komen. Het lijkt er op dat hoe ouder ik word hoe bewuster ik word. En als ik nu bewust terugkijk op de reis tot nu toe, dan zie ik ook dat ik eigenlijk best wel vaak onbewust bewust heb geleefd. Ik ben goed geweest voor mijzelf (en nee dat is niet egoïstisch), keuzes gemaakt die niet altijd leuk waren, ook niet voor anderen. Tevens ben ik vaak mee gegaan met de flow van het leven, afgegaan op mijn eigen intuïtie en altijd mijzelf willen blijven ontwikkelen. Door een positieve levenshouding, levensdoel en geloof in mijzelf en een groter ‘iets’ dat ons verbindt ben ik van mening dat mijn reis voorspoedig gaat. Ben ik ook uitgeleerd? Nee nooit, zelfs niet aan het einde van deze reis.

Mijn dankbaarheid zit in alle ervaringen, positieve en minder positieve, die ik ben tegengekomen tijdens mijn reis. Alles gebeurt met een reden en is voor mij onlosmakelijk verbonden met een groter geheel. Klinkt misschien vaag, is het ook voor mij soms. Maar ik wil en hoef niet alles meer te verklaren, mijn gevoel zegt dat het zo is. Een bekende uitdrukking is; ‘Eerst zien dan geloven’, ik heb ervan gemaakt; ‘Eerst geloven, dan zien we wel’. Ik wil nog meer en meer vertrouwen op mijn interne kompas, mijn gevoel, mijn intuïtie. Van verstand naar gevoel, van hoofd naar hart! Hier boven in mijn hoofd zit alles wat geprogrammeerd is in mijn jeugd en daarna, conditioneringen door mijn omgeving en mijzelf. Het verstand ervaar ik als de harde schijf van een computer en is niets meer dan een vleselijk hulpmiddel, een vertaalmachine, om in dit aardse leven te helpen te (over)leven. In ons hart en lijf zit voor mij mijn gevoel, mijn innerlijke weten dat verbonden is met de cloud, het collectieve bewustzijn, God, Het Universum of hoe je het ook wilt noemen. Zo dankbaar ervoor dat ik hier steeds bewuster van wordt en het zo ook mag voelen.

Tijdens ‘mijn reis’ heb ik ook veel gereisd. Meer dan 60 landen van de wereld mogen bezoeken; Venezuela, Colombia, Iran, Libanon, India, IJsland, Kenia, Tanzania en noem ze maar op. Ieder land met zijn eigen gewoonten, zijn eigen tradities en schoonheden. ‘We just have one world, but we live in different ones!’ Door deze ervaringen ben ik heel anders naar de wereld gaan kijken, ik kan bijvoorbeeld veel beter relativeren. Interessant is het om te zien hoe mensen overal anders met het geloof omgaan, met de dood omgaan of met andere aspecten van het leven. Maar wat is dan de waarheid, wat is goed, wat is fout? Of bestaan er meerdere waarheden, is er geen goed of fout? Waarom worden wij bijvoorbeeld wereldwijd over hetzelfde onderwerp op verschillende manieren door de media geïnformeerd? Ik ben ervan overtuigd dat je alles in het leven vanuit veel meer perspectieven kunt bezien als dat we doen. Iedereen bekijkt alles vanuit zijn/haar perspectief en dan is het voor die persoon zijn waarheid, zijn goed of fout, zijn belevingswereld. Als we meer open zouden staan door onze eigen belevingswereld ruimer te maken, meer respect zouden tonen voor elkaars mening, meer inlevingsvermogen en veranderingsbereidheid zouden tonen, dan zou de wereld er een stuk harmonieuzer uitzien.

Ook ik word geregeld met mijn neus op mijn belevingswereld gedrukt. Zo zat ik enige tijd geleden in een taxi en had ik een gesprek met de chauffeur. Hij had een maand ervoor een rit mogen doen van Den Haag naar Parijs. Behalve dat dit natuurlijk een profijtelijke taxirit was, was deze chauffeur zo enthousiast en trots over zijn beleving dat hij in Parijs was geweest. Dat hij met zijn auto langs de Eifeltoren was gereden, over de Champs-Elysee en langs de Arc de Triomphe, zijn ogen straalden en hij struikelde over zijn woorden door blijdschap. Het was de reis van zijn leven geweest. Hij was zo dankbaar, dankbaar met de taxi naar Parijs te zijn geweest. Dit verhaal en hoe de beste man er maar niet over uitgesproken raakte maakte diepe indruk op mij. Ik werd opgenomen in zijn belevingswereld. Het deed mij weer eens beseffen hoe goed ik het heb, dat wat voor mij normaal is voor anderen niet normaal hoeft te zijn. De dankbaarheid en positieve energie van deze taxichauffeur vonden hun weg in mijn belevingswereld waardoor ook ik een gevoel van een immense dankbaarheid kon ervaren.

Maar ook nu ik deze blog zo schrijf krijg ik dat gevoel van dankbaarheid weer over mij heen. Dankbaar dat ik alles heb mogen meemaken tijdens mijn reis, dankbaar voor de inzichten die ik krijg, dankbaar voor de middelen die deze reizen mogelijk maken, dankbaar voor…….. Tegelijkertijd zit dankbaarheid voor mij ook in de kleine dagelijkse dingen. Dat ik tijd en inspiratie heb om deze blog te schrijven, in een inspirerende omgeving, met een lekkere koffie erbij en met het zonnetje dat naar binnen schijnt. Dankbaarheid zit in alles! Het is absoluut niet altijd makkelijk, maar oefening baart kunst. Hoe vaker en langer je erbij stil staat, in stilte je focus richt op de positieve dingen in jouw leven, hoe intenser het gevoel. Het gevoel van een positieve energie die door je hele lijf gaat. Deze positieve energie helpt, helpt jou en mij om met meer gezondheid en plezier door het leven te gaan. Waar ben jij dankbaar voor?